In iedere Cenz geeft Esther Kreukniet (42) haar kijk op zorg en gezondheid. Esther is communicatie consultant, werkt als freelance journaliste voor diverse tijdschriften en kranten en schrijft boeken bij uitgeverij de Boekerij/Meulenhoff. Haar laatste roman Carte Blanche werd door Margriet verkozen als hét vakantieboek voor de zomer. Esther woont in Oostvoorne aan zee en heeft een zoon (Bo) van 11.
Ik vergeet nooit meer het telefoontje dat mijn knieën week maakte, mijn oren deed suizen en mijn hartslag naar 180 slagen per minuut joeg. ‘Je hoeft niet te schrikken, maar Bo ligt in het ziekenhuis…’ Ik kon ternauwernood een stoel pakken en hapte naar adem. ‘Hij heeft alleen maar zijn arm gebroken…’
Het was geen gecompliceerde breuk en het kon gelukkig snel gezet worden. Maar de schrik zat in mijn benen en vooral de angstige blik in zijn grote ogen zal ik nooit meer vergeten. Vele ziekenhuisbezoekjes volgden en ik begon me te verdiepen hoe je een kind het beste kunt voorbereiden als je met ze naar de dokter moet. Want een deel van de voorbereiding op een bezoek aan het ziekenhuis of dokter vindt thuis plaats. Daar stellen kinderen vragen en is het belangrijk om duidelijk en vooral eerlijk informatie over te brengen zodat jullie beiden weten wat je te wachten staat.
Nu moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat ik een held op sokken ben als het om ziekenhuisbezoekjes gaat en mijn zoon veel stoerder is. Ik speurde het internet af en kwam aan een paar waardevolle tips die het ziekenhuisbezoek verzachtten en die ik met jullie wil delen.
Bereid een kind voor. Bel van te voren het ziekenhuis of de doktersassistent om de behandeling tot in detail te vragen, zodat er geen verrassingen zijn. Leg geen nadruk op nare dingen maar vertel er wel eerlijk over en bespreek hoe jullie het samen kunnen aanpakken. Bijvoorbeeld bij bloedprikken de hand vasthouden, een verhaaltje vertellen of aan een leuke vakantie denken.
Ik merkte dat Bo het fijn vond dat ik er steeds bij was. We luisterden naar zijn favoriete muziek in de auto, hij nam de Ipad mee en samen lazen we zijn voetbalkrantje in de wachtkamer. Gelukkig zijn de zorgverleners en doktoren vriendelijk maar de grootte van een ziekenhuis werkt imponerend bij een kind, al hangen er nog zoveel leuke posters. Door rustig te blijven en eerlijk te zijn, groeide het vertrouwen bij hem en nam hij zowaar paars gips. De botbreuk herstelde voorspoedig en leerde deze mama weer een wijze les: goede voorbereiding is het halve werk!
